(Ourense, 1893-1981), compositor, foi segundo organista da catedral de Ourense e profesor na Escola Normal de Maxisterio. En 1924 trasladouse a Cuba, onde foi mestre na Academia de Belas Artes do Centro Galego da Habana e director do seu Conservatorio. Compuxo gran número de obras, corais, para piano e para voz e piano, e dúas zarzuelas en galego: Proba de amor (A Habana, 1928), con letra de Francisco Álvarez de Novoa, e Miñatos de vran (A Habana, 1928), con letra de Enrique Zas, logo reescrita por Ramón Otero Pedrayo para a súa estrea galega en 1959 en Ourense. En 1932 regresou a Galicia, onde exerceu como director de varias agrupacións, destacando á fronte do Orfeón Unión Ourensana.
Ramón Otero Pedrayo (Ourense, 1888-1976) é unha das máis sobranceiras figuras da Historia da cultura galega. Membro destacado da Xeración Nós, a súa traxectoria vital e intelectual vai dende as cortes republicanas, nas que foi deputado galeguista, ata a presidencia de Editorial Galaxia, cargo que desempeñou ata a súa morte. Foi tamén presidente do Seminario de Estudos Galegos e catedrático de Xeografia na Universidade de Santiago. Otero Pedrayo foi un escritor que cultivou todos os xéneros literarios, dende a poesía ao teatro, pasando pola novela, o relato, o xornalismo e, por suposto, o ensaio. Da súa obra literaria cómpre salientar as novelas Os camiños da vida (1928), Arredor de si (1930) e O señorito da Reboraina (1960), os ensaios sobre a paisaxe e a cultura de Galicia, o poemario Bocarribeira (1958) e a súa achega ao eido teatral.