Relación entre ambas as artes da historia da literatura galega
Publicouse nos solpores dos anos noventa abeirado polo contexto da escrita poética e ensaística declaradamente musicais da súa autora, e cualificado no seu día como un convite a nos abismar “polos camiños da metáfora e das semifusas”, conscientes de que “poucos ensaios hai tan acertados sobre a música e a poesía” (Lino Braxe).
Neste douto e orixinal ensaio, que agora Editorial Galaxia reedita, lévase a cabo unha relectura da historia da poesía galega procurando nesta a presenza substantiva da música, dende a Idade Media ata as Irmandades da Fala e a época Nós, e que converte a obra nun exercicio fundamental para mellor comprender tanto a poesía galega de todo tempo como a propia escritura de Luísa Villalta.
(A Coruña, 1957-2004) poeta, narradora, dramaturga, ensaísta, filóloga e violinista, deu ao prelo os poemarios Música reservada (1991), Ruido (1995), Rota ao interior do ollo (1995) e En concreto (2004). Da súa obra teatral destacan Concerto para un home só (1989), O representante (1990), O paseo das esfinxes (1991) e As certezas de Ofelia (1999). Como narradora publicou Siléncio, ensaiamos (1991), Teoría de xogos (1997) e As chaves do tempo (2001), e os ensaios O don Hamlet de Cunqueiro: unha ecuación teatral (1992) e Libro das colunas (2005), así como O outro lado da música, a poesía (1999), que agora ve a luz en Editorial Galaxia, ademais de traducións e colaboracións en revistas como Grial,
A Trabe de Ouro, A Festa da Palabra Silenciada, Página Abierta, Mondo Lusofono e Tempos Novos.
Foto da autora: © Xosé Abad