Debuxos de negros
Os vellos de Castelao son os depositarios da sabedoría do refraneiro, que vale tanto como dicir a sabedoría acumulada polos homes ao londo da súa vida.
É xente dada a soltar sentenzas, que nunca perde a calma, un pouco pousafoles e cacharrentos, curados de calquera espanto, cun punto de luz no fondo do ollo que non se sabe ben se reflicte a infinita piedade e compresión que chegan cos anos ou a amargura ilimitada que se vai formando nas cotras máis recónditas do espírito. Eses vellos, desconfiados e sabidos, limpos e xenerosos, están aquí retratados de corpo enteiro.
Alfonso Daniel Rodríguez Castelao (Rianxo 1886-Bos Aires 1950) é unha das personalidades máis ricas e fecundas do movemento galeguista. Licenciado en Medicina, abandonou moi cedo a práctica desa profesión para dedicarse ás que eran as súas verdadeiras vocacións: a arte e a reivindicación integral de Galicia. A súa actividade desenvolveuse na creación literaria, no xornalismo gráfico, na pintura, no teatro e na política. Membro destacado da Xeración Nós e home comprometido, no marco do Partido Galeguista, coa defensa da autonomía para Galicia e coa causa republicana, a súa figura alcanzou co paso do tempo unha dimensión mítica. Entre as súas obras máis importantes están Cousas, Cousas da vida, Os vellos non deben de namorarse, Os dous de sempre, Sempre en Galiza e Retrincos.
En 2011 a Xunta de Galicia declarou a súa obra Ben de Interese Cultural.
