As cruces de pedra na Galiza (Tea)
As mulleres que debuxou Castelao pertencen fundamentalmente a dous mundo opostos: as aldéás e as finas.
Entre as primeiras, aparecen desde a muller que quería ser home para poder xurar ata as que condenan as rapazas que falan cos señoritos, sen esquecerse daquela vella con paraugas e vestida de loito que simboliza a muller pola cal toleaban os homes. Entre as representantes da segunda clase está a muller a quen lle morreu un canciño que se chamaba Fifí, que non se diferencia moito daqueloutra que se queixa de que un rapaz que sabe moitísimo teña tanto acento galego.
Alfonso Daniel Rodríguez Castelao (Rianxo 1886-Bos Aires 1950) é unha das personalidades máis ricas e fecundas do movemento galeguista. Licenciado en Medicina, abandonou moi cedo a práctica desa profesión para dedicarse ás que eran as súas verdadeiras vocacións: a arte e a reivindicación integral de Galicia. A súa actividade desenvolveuse na creación literaria, no xornalismo gráfico, na pintura, no teatro e na política. Membro destacado da Xeración Nós e home comprometido, no marco do Partido Galeguista, coa defensa da autonomía para Galicia e coa causa republicana, a súa figura alcanzou co paso do tempo unha dimensión mítica. Entre as súas obras máis importantes están Cousas, Cousas da vida, Os vellos non deben de namorarse, Os dous de sempre, Sempre en Galiza e Retrincos.
En 2011 a Xunta de Galicia declarou a súa obra Ben de Interese Cultural.
