Para os tres protagonistas, cada día era unha bebida burbullante e agridoce, un calvario cheo de chistes e de paxaros e, ás veces, dun pracer incomprensible.
Paula posúe todos os defectos propios dunha iluminada, co grao exacto de depravación e de desamparo. Gustavo é mullereiro, narigudo e estudoso: adora o sol, os mendigos e as tendeiras. Anatol é baixiño e chámase Pepe e, como todos os seus amigos en Santiago, quere ser escritor.
Este libro fala do sagrado e o terrible, fala das inocentes alegrías da vida que, como dicía Kierkegaard, non teñen máis ca un defecto: a súa mesma inocencia. Non é soamente un paseo polo efémero da xuventude, é a historia doutra “educación sentimental”, torpes, ás veces tenra. Hai que familiarizarse coa lama, porque só na lama crecen rosas.
E desta cidade húmida que se che mete nos ósos e remata sendo unha enfermidade chea de musgo.
(A Coruña, 1970) é autora das novelas Anatol y dos más (1996), La canción de las cerezas (2001, premio Ateneo Joven de Sevilla), El Sueño de Borges (2005, premio Tigre Juan), Todo lleva su tiempo (2007, finalista do premio Fernando Quiñones), Madrid Blues (2008), La noche sucks (2010), Vuelo diurno (2012), Pregúntale al bosque (2013, premio Ciudad de Barbastro), Greta en su laberinto (2015, premio Torrente Ballester), Noire Compostela (2016, premio de novela por entregas de La Voz de Galicia), Últimas noches del edificio San Francisco, (2020, premio Ateneo de Sevilla) e do poemario Una felicidad salvaje (2010).
Doutora en Filoloxía Hispánica pola Universidade de Borgoña cunha tese sobre o poeta Juan Larrea, foi directora do Instituto Cervantes de Albuquerque (Estados Unidos), directora literaria da colección “Versión Celeste” da editorial francesa Orbis Tertius, profesora universitaria e, na actualidade, traballa como profesora de secundaria no IES Neira Vilas de Oleiros (A Coruña).