Bibliópatas e fobólogos
Menu
Menu
A tantas mulleres que turraron da vida coas mans e das que non ficou rexistrado onome este libro de mulleres das que sabemos os nomes.
A historia de Juana María de Vega é a dos repetidos intentos de revolución liberal ao longo do século XIX, da Constitución de 1812 aos pronunciamentos de Porlier, Del Riego, Torrijos e Solís e os mártires de Carral, que os seus protagonistas pagaron coa vida. Juana, o seu home, Francisco Espoz y Mina, e os seus pais, participaron nestes intentos, o que lles custou multas, cárcere e exilio. Juana de Vega converteu a súa casa da Coruña nun centro intelectual e político e ideou formas de participación na vida pública nun tempo en que isto estaba prohibido ás mulleres. Deixou tamén unhas Memorias que complementan as súas accións en defensa das liberdades coas xustificacións desa loita, e conseguiu amosar que as batallas polas causas perdidas son semente de futuro.
(A Coruña, 1978). Filóloga, escritora e artista plástica. Como poeta, a súa obra atinxe máis de dez títulos, entre os que atopar s/t, O libro das mentiras e Antídoto, do que en 2017, un dos seus poemas foi considerado o «Mellor Poema do Mundo» e galardoado co Premio de Poesía Jovellanos.
En 2018 gañou o Premio da Crítica Española, no apartado de narrativa en galego, por Bibliópatas e fobólogos, o Premio Xerais de novela por Besta do seu sangue, e o Premio de Poesía Fiz Vergara Vilariño por As voces ágrafas, e en 2019 o Premio Jules Verne por Os corpos invisibles, novela que foi considerada, xunto coa autora, a mellor do ano 2018 pola revista electrónica Fervenzas Literarias. En 2020 obtivo o Premio da Gala do Libro Galego ao mellor texto xuvenil por Os corpos invisibles. O seu último libro, Os libros que hai en min (2021), é unha biografía bibliográfica que entronca con Bibliópatas e Fobólogos. Como artista gráfica participou nos poemarios O Elo, de Quico Valeiras e Círculo dentro do círculo, de Inma Doval, e na publicación Xela Arias, poeta nas marxes, e en revistas especializadas como Cuaderno Artístico, Collage e La jirafa en llamas, entre outras.
(Madrid, 1947) é feminista, narradora, poeta, tradutora e membro da Real Academia Galega desde 2017. Dona dunha das voces máis singulares das nosas letras, recibiu os máis importantes premios da literatura galega.
Desenvolveu un extenso labor académico na Universidade de Santiago e Compostela, centrando a súa investigación na argumentación e no pensamento crítico. Editorial Galaxia publicou o libro Mudanzas e outros velenos (2017), que reúne parte da súa obra poética; na colección Costa Oeste, Alí Babá, Morxiana e os corenta usureiros (2017) e A filla do minotauro (2018, Premio Raíña Lupa); na colección Literaria, A compañía Clandestina de Contrapublicidade (1998, Premio Álvaro Cunqueiro) e As malas mulleres (2021, Premio Eduardo Blanco Amor 2020 e Premio Nacional de Narrativa 2022); e, na colección Feminismos, Movendo os marcos do patriarcado. O pensamento feminista de Emilia Pardo Bazán (2021), xunto con María López Sández.
