Dicionario da Real Academia Galega

Constantino García González (Oviedo, 1927-Santiago de Compostela, 2008). A pesar de que nacese en Oviedo, o seu corazón era galego desde que no ano 1965 chega a Compostela. En Galicia desenvolveu un intenso labor de estudo e investigación arredor da lingua galega desde diversas frontes: na universidade como Catedrático de Románicas e como decano da Facultade de Filoloxía, no seu traballo na Real Academia, da que foi secretario, como director do Centro Ramón Piñeiro e, incluso, destacou como divulgador codirixindo, con Rosa Castro, o programa da Televisión de Galicia, Cousas da Lingua.

Hai un fito importante que destaca no seu brillante curriculum: a súa participación na fundación, no ano 1971, do Instituto da Lingua Galega. Daquela, non é esaxerado dicir que todo o traballo que a día de hoxe se fai desde distintos sectores da cultura arredor da lingua e da normalización e dignificación da nosa lingua non se terían dado sen o seu concurso. No catálogo da Editorial Galaxia queda o seu traballo de dirección, na compaña de Manuel González González, do Diccionario da Real Academia Galega, que viu a luz no ano 2000, nunha coedición froito da colaboración entre a Academia, Galaxia e Xerais.

Manuel González González, nado en Beba (Mazaricos) o 25 de outubro de 1951, é catedrático de Filoloxía Románica da Universidade de Santiago de Compostela e coordinador científico do Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades.

Foi Premio da Cultura Galega, modalidade Lingua no 2022. Segundo a organización é «un dos intelectuais galegos máis relevantes do último século» pola súa «dedicación ao estudo, defensa e promoción da lingua galega».

Licenciouse en 1974 coa memoria A fala do Incio e doutorouse en 1980 coa tese O xugo e o carro: contribución ó estudio das denominacións dos apeiros de labranza en Galicia (inédita).

Desde o momento da súa incorporación á Universidade de Santiago, dedícase ás investigacións dos problemas lingüísticos e sociolóxicos de Galiza, especialmente na dialectoloxía e xeografía lingüística, traballo en que destaca o Atlas Lingüístico Galego (do que é coautor), así como a súa colaboración no Atlas Lingüístico de España e Portugal e no Atlas Lingüístico Románico.

Foi coordinador do Diccionario Manual da Lingua Galega (de 1991) e codirector, con Constantino García, do Diccionario da Real Academia Galega (de 1997). En colaboración con Antón Santamarina Fernández foi o responsábel do Diccionario inverso da lingua galega (1990) e do Vocabulario ortográfico da lingua galega (VOLGa), a súa obra máis relevante.

Fixo parte das comisións que redactaron as Bases prá unificación das normas lingüísticas do galego (1997) e as Normas Ortográficas e Morfolóxicas do Idioma Galego (1982 e 2003). Presidiu a Comisión Técnica que redactou o Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega (PXNLG), aprobado en setembro de 2004.

Foi nomeado académico numerario da Real Academia Galega en 1992, onde ingresou coa lectura do discurso Algunhas tarefas da lexicografía galega actual. Foi secretario da institución, e coordina os seminarios de Lexicografía e de Terminoloxía da Academia. Así mesmo, é director do Servizo de Terminoloxía de Galicia (Termigal) e coordinador científico do Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades (CIRP).

Foi codirector, con Antón Santamarina Fernández, do Dicionario da Real Academia Galega do 2012. Tamén foi un dos tres coordinadores do Dicionario de Bioloxía galego-castelán-inglés.