Claustro corda comensal
Menu
Menu
A voz [guía] que fala nesta especie de crónica do suceso, comparece para abrir unha porta pola que acceder a un recanto da memoria.
A voz [testemuña] que fala nestes versos ofrece un esquema —claustro, corda, comensal— dun desastre colectivo ao que vos convoca desde o pasado.
A voz [poética] que fala neste libro sitúase permanentemente no limiar.
Estar sempre no limiar, estar tanto no limiar que sexamos o limiar mesmo. Para poder pechar a porta. Un comezo onde finaliza algo para que algo empece cando algo conclúe.
(Mos, 1982) é un creador que desenvolve o seu labor nunha poética en que se aprecia a pegada da súa formación (licenciado en Filosofía pola USC) e mais a súa experiencia no eido das artes escénicas. A súa obra, de carácter reflexivo e autorreferencial, toma corpo na oralidade secundaria dos recitais e en breves presentacións que transitan do teatro á performance.
Nesta liña, van os seus últimos traballos: Guantanamera. Poema nun só acto (2021) e Con esta hoz / Con esta fouce (2023).
