Para 'Cociñando ao pé da letra' a poeta Chus Pato preparounos un prato que titulou 'Moussaka'
É o diálogo entre unha nai e unha filla, pero só transcribimos o parlamento da nai, daquela é un monólogo.
" (…) non, non me gusta cociñar, cociño porque te tiven a ti, desde que ti naciches, anda non me amoles máis, empeza: rodas as berenxenas e as cabaciñas, pasas as berenxenas pola fariña e frites, despois colocas unha dobre capa de papel absorbente e vas dispondo as rodas, cóbrelas co papel, premes e tíraslle o aceite. Díxencho moitas veces, chámaste así porque ese é o nome da miña nai, non, non teño ganas de contarche a historia, ela? miña nai non, non cociñaba, todo o que facía era baixar de cando en vez ás cociñas e saudar as cociñeiras, a miña irmá tampouco, tampouco ela cociñaba, non tiña tempo.
Na tixola frites a cebola, ao estar transparente botas a carne, pásala para que sele e engádeslle o viño, ao que se lle vai o alcol vertes a salsa de tomate e deixas que coza. Eran mulleres moi ocupadas, pero o teu tío tiña unha horta, por iso eran tan sabidas as cabaciñas, as berenxenas…, non, estas non saben coma aquelas, o clima é distinto, aquí chove e os chaos son moi ácidos, era o prato preferido do meu pai, xantabamos moussaka unha vez por semana, todas as semanas. Tes que lle poñer á carne dúas culleradas de pan relado e dúas claras de ovo batidas a punto de neve, a bechamel xa sabes coma se fai, no microondas, claro, mira que as proporcións sexan exactas, se non tes que rectificarlle a fariña e o leite e é unha lata, se che saen grumos pásala pola minipimer.
Marchei, claro que marchei, estás farta de sabelo, non, non teño saudade, non teño ganas de volver, gústame vivir aquí, vivir, que palabra tan estraña!, e gústasme ti, terte e que sexamos libres, as dúas, libres dis?, pois iso, libres, si; podía ter quedado, a casa era grande abondo, o inferno é sempre moi espazoso, as tumbas tamén e as traxedias nin che conto. Non, esa panadeira non che vai chegar, colle a outra, a grande, a branca e vas alternando unha capa de berenxena coa carne e outra de cabaciña e así ata o remate.
Pero mira que te pos…, a historia da nosa familia pódela ler en calquera libro, hai moitas edicións e en calquera idioma, está traducida a todos, vaia!, a todos, a todos… non, ao galego?, si, ao galego tamén, houbo un filósofo que o fixo, terminouna en Vigo, o 20 de abril, do ano 1976, si eu tamén saio e teño algún que outro parlamento, como cho vou recitar, cres que lembro todo o que digo nos libros?, a protagonista é a túa tía, os avós?, non, os avós nesta versión non saen, e non, non é a que máis aprecio, non sabería dicircho, é difícil elixir, se cadra hai unha escena na que eu vou de visita e chego por un camiño moi soleado e vou nunha mula e luzo un sombreiriño de Tesalia, é unha estampa feliz, é noutro libro, non, ese en galego non está.
Agora tes que bater os ovos, si, co batedor que ten forma de lura, o que nos trouxo Cambria, si, o deseñador tirouno dunha pintura surrealista, Cambria mercóunolo en París, no Geoges Pompidou, con ese, e mestúralos coa bechamel e co queixo relado. Raiada estás ti, como cho vou dicir, chámaste Iocasta porque ese é o nome da miña nai e non, as berenxenas, coma as da horta do meu irmao, pois non. E xa está, deitas a bechamel, os ovos e o queixo por riba da moussaka e se queres adornas con boliñas de manteiga para que saia máis douradiña e ao forno".
Ingredientes
Dúas berenxenas
Dúas cabaciñas
Media cebola
Un cuarto de carne de tenreira e de año picada
Seis culleradas de salsa de tomate
Un vaso de viño branco
Dúas culleradas de pan relado
Tres ovos
Medio litro de bechamel
Cen gramos de queixo relado
Sal, perexil, ourego
Aceite para fritir
Fariña para rebozar