Vivir na lúa

Categoría: Nova

Hoxe hai corenta anos que o ser humano subiu á Lúa para deixar alí a súa pegada de esperanza. Moito antes, outros xa soñaran, dende a literatura, esa mesma epopea. Emile de Rostand, por exemplo (célebre polo seu Cyrano) e, sobre todo, Verne, xa fixeran que os seus personaxes pasearan por ela. Os poetas, como non, atoparon en Selene as forzas precisas para se inspirar en tantos e tantos poemas.
Sen embargo, semella que é na literatura para mozos e mozas onde máis grandes e fascinantes historias se teñen vivido.
Porque a Lúa dá para moito.
Por exemplo, como nos contou o escritor e ilustrador Luis Castro Enjamio en "Alguén roubou a lúa" para que dous nenos e unha avoa inicien o seu rescate coa axuda dos personaxes máis suxestivos e estrafalarios, pero tamén tenros, que poidamos pensar.
Ou como sucede nun xa clásico moderno, o "Herbalúa" de Marilar Aleixandre, na que Helena viaxa á Lúa a por herba para a súa boneca de trapo, as cales, por suposto, só comen herbalúa.
Corenta anos despois seguimos soñando. A Lúa fainos escribir. Xa estivemos alí. De verdade e na ficción. E grazas á literatura, vivimos nela cando nos peta.

Comparte nas túas redes sociais ou por email