Se existe un verso celeste que nace aos pés de Safo, acaróase a Dickinson, miaña nas hortas de Issa e na cociña de Szymborska, ese verso é acariciado pola astrónoma e poeta Rebecca Elson. Nesta obra única dunha voz sutil como materia escura, Elson gravita con perspicaz elegancia pola enfermidade, o espazo exterior e o íntimo, e déixanos un legado polímata: a física e o poema apelan por igual á nena que somos.
Se somos o que lemos, somos aínda máis o que nos asombra ler. E nós, humanas e galegas, temos un compromiso pode que rosaliano co asombro.
(Montreal, 1960-Cambridge, 1999). Formouse como astrofísica e traballou en Australia e na Universidade de Cambridge. Outra das súas paixóns, a poesía, viu a luz en A Responsibility to Awe, publicado postumamente grazas ao seu viúvo Angelo di Cintio e Anne Berkeley, que contén este poemario, así como unha compilación de notas líricas e a breve autobiografía Das pedras ás estrelas. Esta é a primeira tradución na Península dunha autora que irmandou de xeito natural a cien-
cia e a poesía na obra, na vida.