A nova novela do autor de Brooklyn Follies encaixa á perfección no que a crítica denomina "autoficción": o novelista escribe sobre si mesmo e convértese en personaxe, a súa vida queda apreixada no papel e é lida como unha narración.

Auster comeza o libro con 64 anos, coa vivencia do que el chama "o inverno da vida". A partir de aí, o xogo da memoria vai ir tecendo unha narración en segunda persoa no que os pormenores da vida acaban por adquirir unha significación que, aparentemente, non tiñan. O divorcio da súa nai e a súa morte, a mocidade e as manifestacións universitarias contra a guerra do Vietnam, o case mortal accidente de coche da súa segunda muller, a escritora Siri Hustvedt, e do seu fillo, a relación cos diferentes lugares nos que viviu, a súa estadía en París… a rememoración do día a día debuxa sutilmente unha historia chea de suxestións e incitacións á reflexión sobre a ferida do tempo e a escritura.

Diario de inverno non é a primeira vez que Auster escribe sobre si mesmo, pois xa en en 1982 publicou The Invention of Solitude, libro no que contaba os derradeiros anos da vida de seu pai.