A traxectoria caótica do péndulo

Naceu en Pastoriza, no Concello de Arteixo, no 1961. Comezou a escrita nos primeiros poemas e relatos que viron a luz nos atardeceres de Barrañán. Pero o primeiro libro publicado é Á alba pide comigo vivir, co que quedou finalista do Premio Nacional de Teatro Calderón de la Barca no ano 1984, convocado polo Instituto das Artes Escénicas, do Ministerio de Cultura. É o monólogo dunha moza universitaria unha noite do Apóstolo que no último curso da súa carreira universitaria decide abortar. Foi editado polos Servicios de Publicacións da Xunta, un libro que, según di o autor, contou co apoio de Ramón Piñeiro.

Anos despois, en 1998, publicou o segundo libro de teatro, Ninguén chorou por nós, tamén premiado, esta vez co Rafael Dieste, editado pola Deputación da Coruña, foi representado pola compañía Teatro Bruto (nunha adaptación libre). A estrea tivo lugar en setembro de 1999 no teatro Colón en Vigo.

No 2000 na Editorial Dixital na Universidade da Coruña publica 39 veces chao. Outro monólogo a través dun teléfono móbil: sete chamadas, que fixan as escenas, a frecuencia desas chamadas marcará o ritmo da obra.

Como poeta ten publicados varios poemarios, dos que se poden salientar: A palabra soterrada , un libro escrito no deserto sahariano, entre Túnez e Alxeria e editado en Espiral Maior no ano 1985. Está a piques de se publicar agora outro: «Furtivos». Publica en Laiovento no ano 1994 un libro de reflexións, de viaxes.

Gañou o I Premio Repsol YPF de Narrativa Breve coa novela Se algún día esta muller morta, editada por Galaxia.

Habitualmente adícase ao xornalismo: é delegado de La Voz de Galicia na Mariña lucense e no Occidente de Asturias. Vive en Viveiro.
En 2016 gañou o Premio de Novela García Barros coa obra 'A candidata'.