Terra brava
Menu
Menu
A descuberta dun escritor que na súa obra unía a tradición literaria moderna coa raiceira popular.
A Biblioteca de autor que Galaxia dedica ao autor lugués inclúe este libro que é fundamental para entender a evolución da literatura galega do século XX. A cuberta do libro reproduce un cadro de Carlos Maside e conserva o limiar que para a primeira edición fixera Salvador Lorenzana.
Publicado no 1953, Á lus do candil é unha colección de quince relatos nos que a imaxinación e o humor xogan un papel importante á hora de desenvolver as sorprendentes historias de misterio que xorden da vida cotiá. Coma os contos que se comparten o carón da lareira, as narracións de Fole conservan toda a frescura e espontaneidade, toda a graza e lixeireza que autores coma Italo Calvino consideran unha das virtudes fundamentais das obras literarias.
Este libro foi unha contribución esencial ao rexurdimento da narrativa galega de posguerra. A descuberta dun mundo máxico que se confunde co real, onde por tras das aparencias xorden historias insospeitadas, contos de aparecidos, de lobos, de premonicións e soños fantásticos... Un libro que hoxe continúa a ofrecer aos lectores e lectoras toda a intensidade e toda a forza de sedución da gran literatura.
Ánxel Fole (Lugo, 1903-1986) cursou estudios de Dereito e Filosofía e Letras en Valladolid e en Santiago, pero dedicou toda a sua vida á literatura e ao xornalismo. O seu primeiro libro publicado foi A lus do candil (1952), ó que lle seguirían Terra brava (1955), a obra teatral Pauto do demo (1958), Contos da néboa (1973) e Historias que ninguén cre (1985) Mestre do relato curto, a súa literatura contén elementos máxicos e realistas e céntrase fundamentalmente na descrición do mundo tradicional galego.
