Hoxe, ás 20 horas na Biblioteca Ánxel Casal de Compostela, Henrique Monteagudo presenta o seu novo libro 'As razóns do galego. Apelo á cidadanía'. No acto estará acompañado por Víctor F. Freixanes, director xeral de Galaxia, e Xosé Hermida, delegado de El País en Galicia.
Co gallo desta presentación, mantivemos unha interesante entrevista co autor no que se enfronta a algunhas das grandes teses das que enuncia nun libro que está chamado a dar que falar. Dende a esta web, como dende o noso blog, podes descargar o primeiro capítulo do libro.
– ¿Por que agora este libro?
O momento é crítico para o galego e na miña opinión resulta fundamental dirixirse á sociedade cun novo discurso sobre o idioma. Temos que esforzarnos por interpelar ao conxunto do país, tentar saír dos círculos de iniciados e convencidos.
– ¿Pensa vostede que a cidadanía é realmente consciente da problemática que vostede explica nas súas páxinas?
En penso que as continuas agresións ao galego están comezando a incomodar a sectores sociais cada vez máis amplos. Outra cousa é que a cidadanía teña a suficiente información e os elementos de xuízo necesarios para contemplar o asunto do idioma en toda a súa complexa realidade. O libro pretende ofrecer algo diso.
– ¿Que lle diría aos que falan de "imposición" do galego?
Estou convencido de que é un discurso impostado, e que a maioría dos que o emiten non o cren en absoluto, aínda que pode haber casos contados de fanatismo. Agora ben, pode haber cidadáns simples que o traguen, porque nunca ninguén lles fixo reparar (e eles mesmos non reparan) na imposición do castelán. A pervivencia de prexuízos lingüísticos que tendiamos a dar por residuais ou superados obriga a unha seria reflexión.
– ¿Como lle explicamos a quen non lle preocupa para nada o asunto, que é importante recuperar a nosa lingua?
Penso que debemos apelar a unha serie de valores como civismo, proxecto colectivo, cultura, cohesión social e solidariedade, desgrazadamente cada vez máis arrecunchados nun contexto de imposición de contravalores ruinosos: pragmatismo cego, individualismo, consumismo, éxito instantáneo, pensamento a curto prazo, culto á imaxe… Como ben dixo Ramón Piñeiro, "o galego é a bandeira da nosa solidariedade moral", a súa recuperación é unha causa fermosa, inspiradora, e sobre todo xusta.
– ¿É desexable a segregación por linguas?
Totalmente indesexable. É unha proposta descaradamente clasista, e que vai no camiño de tronzar a nosa cohesión como país. Responde a unha obsesión dalgúns sectores privilexiados por dividir a sociedade: separar nenos e nenas, falantes dunha lingua e doutra, ensino privado e público, inmigrantes e oriúndos…
– ¿Que sinte vostede cando escoita falar de "liberdade" aos que manteñen que non queren contacto algún co galego para os seus fillos e fillas?
Algúns acomodados só reclaman a liberdade para facer eles o que lles pete, sen sentirse obrigados co resto da sociedade. Ou sexa, chámanlle ‘liberdade’ aos seus privilexios, mentres que as modestas liberdades da xente do común lles parecen abusos e imposicións. Son xentes profundamente insolidarias e prexuizosas. Encantaríalles agrandar as diferenzas sociais, pois todo o que soe a igualdade lles cheira mal.
– ¿Hai realmente conflito lingüístico en Galicia?
Dun tempo a esta parte, si. Veu provocado por campañas de grupos extremistas moi minoritarios, pero con grande poder social e influencia en importantes medios de comunicación. Infelizmente, teñen audiencia privilexiada na dirección actual do Partido Popular, e están condicionando moi seriamente a política da Xunta de Galicia.
– ¿Como valora vostede o papel que están a desenvolver os políticos, digamos, profesionais, fronte de todas estas cuestións?
Eu distinguiría un sector realmente lunático, que cre esas babecadas da imposición do galego; doutro sector, moito máis amplo, que basicamente actúa con cinismo, mirando de tirar proveito da situación, sen ningún respecto ao país, ao idioma e no fondo, nin sequera a si mesmos. Despois, están os tépedos ou apáticos, moi abundantes, e os que defenden o galego con paixón pero non sempre de xeito acertado ou intelixente. Naturalmente, tamén hai moitos políticos de todas as cores honestamente comprometidos co idioma, que pulan polo seu uso e que o defenden con tino. Agora mesmo axudaría moito que os sectores do Partido Popular con máis sentimento galego (que son importantes) fixeran un exercicio de visibilidade do seu galeguismo.
