O poeta Fiz Vergara Vilariño naceu e morreu na parroquia de Santalla de Lóuzara, no concello lugués de Samos (1953-1997). Formou parte do colectivo Cravo Fondo. A súa poesía tiña inicialmente un marcado carácter social, que foi logo derivando cara a un maior intimismo. Da primeira época son Para vós (1971) e Encontro cos tiburós (1973).

A poesía paisaxística, amorosa e existencialista predomina desde Orfo de ti en terra adentro (1976). Desta tendencia son os poemarios Poeta muiñeiro á deriva (1982), Nos eidos da bremanza (1990), Pastora de sorrisos (1993) e o póstumo Animal sen fel (1998).