Carlos Mella (O Foxo, A Estrada, 1930), economista, político e escritor, é doutor en Direito pola Universidade Complutense de Madrid. Foi Vicepresidente da Xunta de Galicia e deputado no Parlamento. Ex-presidente da Asociación de Escritores en Lingua Galega. A súa obra literaria iníciase en 1990 con Non somos inocentes, libro de memorias dun «político galego en excedencia», no que se pasa unha irónica revista ós primeiros tempos da política autonómica galega. No ensaio A Galicia posible (1992) esboza unha reflexión sobre Galicia tentando adiviñar o horizonte de futuro. Co libro de relatos O protocolo xaponés (1992) e a novela Bieito, Bieito (1993) introdúcese no eido da ficción, ao que ha volver en 2005 con Luces de Fisterra. O ensaio A falacia do economicismo (1994) e a escolma de artigos Coa palleta distraida (1994), nos que reflicte unha visón entre agarimosa e cruel do acontecer cotián da nación galega, amosan as múltiples facetas da súa obra.