Heidi Kühn-Bode naceu en Eching, Bavaria (Alemaña) en 1945 e finou en A Coruña o 20 de maio de 2020. Dentro dun só corpo, Heidi fai convivir unha pintora, unha violinista, unha nadadora, unha frautista, unha poe­ta, unha novelista, unha dramaturga, unha xar­di­neira, unha tradutora, unha xornalista… Ter tres fillas e varios netos é algo tan importante na vida de Heidi que non podería caber en centos de páxinas de biografía o que diso se podería escribir. Pero tamén ten outros fillos e outros netos, con corpo e voz de papel. Velaquí algúns dos seus nomes: Fideliño o carteiro (1991), Teatro para contistas (2002), Os mundiños (2003, polo que recibiu o Premio Estornela de Teatro para Nenos da Fundación Xosé Neira Vilas), ou Pomerania, meu amor (2005), entre outros. As súas obras, como ela, falan en varios idiomas: en alemán, no que empezou a rir, en galego, que adoptou como segunda pel, en inglés, que domina á perfección, en castelán, en dinamarqués… En todas esas linguas e máis (porque Heidi é experta en filoloxías) conta o mundo e o mun­do, de súpeto, séntese mellor. Porque ao mundo, como ás persoas, gústalle tamén que alguén o saiba entender.