Naceu no ano 1941 en Colonia (Alemaña), cidade na que se licenciou en Filoloxía Xermánica. No seu país natal exerceu como catedrática de inglés e alemán no ensino medio, ao tempo que publicaba relatos en diversos xornais. En 1968 trasladouse a Galicia e comenzou a escribir en galego, lingua na que posúe xa unha ampla obra na que destacan os libros O soño perdido de Elvira M. (1982), Remuíños en coiro (1984), Arredor da muller en 18 mundos (1985), Anaiansi (1989), Mulleres (1991) e Confidencias (1992). A literatura para nenos e rapaces ten en Úrsula Heinze unha asidua cultivadora, como proban os títulos O buzón dos nenos (1985), Sempre Cristina (1986), A casa abandonada (1987) -Premio Merlín-, Xente coma min (1989) e a Nena de ouro (1991), Nace un campión (1992) e Quérote (1994).