(Moaña, 1977). Despois de tres novelas psicolóxicas (Sangue no ollo, A fiestra aberta e Vento na cara), e unha manchea de curtametraxes, pasou á novela de ficción científica levando consigo as preguntas que poboan a súa obra: o medo, a melancolía, o mundo onírico, a soidade, onde debutou en Editorial Galaxia con A soidade selénica (2022), e, dende un lugar afastado no tempo e no espazo, usou referencias musicais, cinéfilas e literarias do seu propio e poliédrico universo.